De Voorbereiding: testvaart

Twee dagen non-stop klussen met z’n tweetjes gingen vooraf aan de eerste testvaart dit jaar. Na het overvaren van Amsterdam naar Muiden, op de motor, hadden we nog geen mijl gemaakt. Laat staan onder zeil.

De aftrap van de klusdagen -de kids onder goede handen bij opi en omi- werd gegeven door het opstellen van een kluslijst met een itempje of veertig. De helft moest af voor we überhaupt los konden gooien (bv de vloer vastzetten maar ook de enorme zooi en al het gereedschap uitmesten en sorteren) en andere zaken waren handig om nu we met z’n tweeën waren te kunnen afronden (bv bedenken welke kratten we kopen om goederen onder de bedden en de vloeren te kunnen stouwen). Ondertussen ging Caatje toch ook weer op toertocht, onder andere naar Kniest, die enorme service leverde door een niet met onze router functionerende wifi antenne terug te nemen en om te ruilen voor een (hopelijk) goede.

Maar goed, op zaterdagmiddag was het zo ver: we konden een testvaart gaan maken. Het voelde als de als de eerste mijlen met de BJ. Wat veel nieuws in zicht, alleen al vanuit de kuip. Vallen, schoten, windset, furler, zeil, windgenerator etcetera.

Meest spannend vonden we het voor het eerst in gebruik nemen van de Hydrovane stuurautomaat. Zou onze boot, best zwaar toch, wel bestuurd kunnen worden door dit apparaat? Zou de ‘vastzetter’ van het stuurwiel het wel voldoende doen? Is het schip wel goed genoeg te trimmen en bovendien: het was nogal vlagerig weer en dat maakte de uitdaging alleen maar groter.

Na wat geklooi met de gearhandel, het vaanstandwieltje en de hoek van de vaan durfden we het aan: passaat-koersje, ruime wind, ‘all pinns out’, roer vastzetten en vertrouwen maar…

Wonderbaarlijk wel hield de vaan ons op koers. Geen neiging tot gijpen, geen zwabbers naar halve wind, maar prachtig op weg van Pampus naar het Paard van Marken. Wat een spectaculair gevoel: de accu’s bleven vol en toch voer 15 ton schip rustig ruime wind.

Ook getest: het kotterfok op de nieuwe wegneembare kotterstag. Zag er goed uit. Ook getest: het anker. Kwam nu eindelijk wel goed (cq niet achterste voren) uit de klei. Konden we meteen ook weer ff oefenen met handgebaren die ik maak voor de stuurvrouw om het ophalen van het anker zo soepel mogelijk te laten verlopen.

Moe de haven in gevaren, in de kuip gegeten en de volgende dag nog even de tanden op elkaar door twee uur lang de door Caatje gefabriekte veiligheidsplannen door te nemen: wat zit er in de grab-bag, wat te doen bij brand, zinken, man over boord, hoe doen we de noodcommunicatie etcetera. Ook de bilgepompen getest. Ongezellig allemaal maar nogal belangrijk.

Fijn ‘s middags de kids weer te zien en voelen.

Oh ja,dat sleuteltje: dat vond ik tijdens het opruimen van de gereedschapskisten. Sanne en ik sloegen er klappertjes mee. Mocht uit sentiment aan boord blijven