Ok, ok we lagen in de haven, maar 35 knopen over dek in de redelijke beschutte haven van Oostende voelde toch echt als een storm. Maar de wind was niet t grootste probleem, na 2 uur gemiddeld 30 knopen wind (7Bft) kwam de deining via de havenmond binnenzetten en ai, ai, die hadden we niet zien aankomen. We dachten prima beschut te liggen toen we op de weerberichten zagen dat er zo’n 6 uur 25-35 knopen wind aankwam dinsdagmiddag, maar nu laggen we te schudden en snokken aan onze mooring en landvasten. Comfortabel was anders…
Erop uit dus met de kids, die het schuddende schip maar betrekkelijk waardeerden, terwijl Jesse aan boord bleef om de boel in de gaten te houden. Bij ‘t van boord stappen was er bijna paniek: we knallen op een grote golf tegen de steiger met ons zwemplatform. Motor gestart en aan de trossen in de vooruit gezet en ondertussen snel de voortrossen nog meer aangetrokken. Voor Louise is ‘t even teveel: ‘ik wil naar huis, daar gebeuren dit soort avonturen niet!’ piept ze. Gelijk heeft ze, we halen een ijsje met 2 bolletjes om het leed te verzachten en bezoeken het vissersmuseum in een oude vissersboot (remember Haas?). Het werkt, we zijn weer blij en opgeladen voor nieuwe avonturen, terug naar Jesse en de boot. De kids slapen heerlijk maar wij liggen de halve nacht nog wakker van al het gewiebel en gesnok van de landvasten. ‘S ochtends is t eindelijk rustig en gooien we los richting Engeland!
Frans Leliveld 26th July 2017
De eerste storm overleefd en hopelijk blijft het daarbij. Maar dat zal wel te optimistisch zijn gedacht. Hebben jullie in ieder geval er in een redelijk veilige omgeving aan kunnen wennen. En de kinderen snel weer gerust en tevreden met een ijsje! Ik zeg: gooi die vriezer maar vol 🙂
Veel plezier verder!