de tweede helft

De laatste loodjes… nog ongeveer 120 mijl te gaan. Een fractie van de oversteek van bijna 2000 mijl, maar alsnog bijna evenveel als van Muiden naar Terschelling zeilen en terug. In een etmaaltje.
We zien uit naar land. Niet naar het leven op land, we hebben het heel goed op de boot, maar naar een anker in de grond en uitpuffen van 14 maal 24 uur de oceaan over steken. Even de machinerie stoppen, de nachtwachten cancellen, de weerberichten naar de achtergrond, geen squalls koppen onder tuig. En ook echt wel naar even de benen strekken…

De tweede helft van de crossing was veel uitdagender dan de eerst week en dat levert het gevoel op dat ‘aankomen’ toch wel fantastisch moet zijn. De eerste week zeilden we onder een zonnetje en stabiele wind tussen de 15 en 20 knopen, super relaxed. De tweede week veranderden de omstandigheden: het werd veel tropischer. Warm, klam, stortbuien met rukwinden, windstilte een paar uur. En de zee werd nogal onrustig.

De buien, squalls genoemd, komen uit het niets aanrazen, liefst in de nacht, en brengen een puist wind, een windshift en bakken regen. Zeil je in 15 knoopjes (4 bft) rustig onder de sterren, plots wordt het zwart, daalt de temperatuur, draait de wind dertig graden, jakkert de wind naar 25 knopen (6 bft) en plenst het als een dolle. Duurt normaal ongeveer een kwartier en dan is alles weer zoals het was. Fijn dus als het rif al stond en niet alle luiken open. Maar met rif zeil je traag, met de luiken dicht wordt het broeikas-heet in de boot. Toch is de prioriteit helder. Alles heel houden. Een paar nachten geleden hadden we een bui die wel drie kwartier duurde en windkracht 8 meebracht. Dat was best spannend. Met anderhalf rif -dat stond al- jakkerden we, zonder voorzeilen met 10 plus knopen door de golven. Een ‘vierde’ rif werd gezet om de storm uit te zitten. Toen de meeste ellende voorbij was knalde de schoothoek uit het grootzeil. Gelukkig hebben we een dubbel voortuig op de Bojangles, met genua en fok, en konden we plat voor de lap prima door. De volgende dag bleken de naden van de schoothoek door UV belasting ernstig aangetast en was de squall net te gortig voor het zeil. Op de hand was na een paar uur de schoothoek weer aan het zeil gestikt en de schade daarmee voorbij. Toch maakte de situatie indruk. We reven nu nog meer preventief en zijn bere-fanatiek met wegdraaien van de voorzeilen. En een stuk kritischer naar zeilmakers die ons vertellen dat het tuig er top uit ziet…

Van de oceaan verwacht je niet dat het er nogal hard stroomt. Doet het wel. Frans Guyana naderend begon die stroom fors tegen te staan. Met de passaat tegen de stroom in heb je ‘stroom tegen wind’ en dat levert in combinatie met een kruiszee van swell en windgolven een rottige zee op. Hoekig, onrustig, ritme-loos. En het vervelendste: weinig voortgang. Alsof we op de Waddenzee-superplus zeilen bestuderen we stroomkaarten en zeilen we omwegen. Niet een paar mijl om, maar tientallen en niet een uurtje vertraging maar halve dagen en dat doet ook even pijn…

Kommer en kwel? Wel nee. Oncomfortabel af en toe, spannend soms en met name intens. Net als alle mooie dingen. Naast de Vagebond zeilen en een rijpe versierde banaan van ze overgegooid krijgen voor Minne die enorm graag een banaan eet maar de onze onrijpe versies niet blieft. En 10 liter water midden op de oceaan aan ze teruggeven omdat de watermaker het daar even niet doet.
Of met de kinderen een lure maken van een lege tube Mega-Mindy tandpasta en dan vlak voor zonsondergang daarmee een woeste Wahoo vangen van 130 cm!
Kerstversiering knutselen en ons kleine wereldje versieren, midden op de oceaan ontdekken dat de kids luizen hebben (!!!) en dagelijks op het handje uren luizenpluizen. Dagelijks met verse groenten lekkere maaltijden maken van voorraden die we al weken bij ons hebben, nachtenlang op wacht zitten en urenlang de meest prachtige sterrenhemel bekijken, dagelijks een verbroederend ‘netje’ met de Nederlandse boten op de SSB compleet met kerst-jingles: bijzonder dus en vaak intens, dit avontuur. Nu allen nog even een onbekende kust aanlopen morgenmiddag…

Bojangles

SOG 6,5 kts
COG 240 grd
Wind: ONO 18 kts
Mijlen te gaan: 120 NM
Pos: 06.91 N 50.43 W
Temp in de boot: 28.2 grd
Weer: licht bewolkt, af en toe een bui, klaart op
Zee: kruiszee achterop komend, swell met dwars daarop windgolven
Menu: ontbijt: pasta met olijfolie voor de kids. lunch: vers gebakken brood met reuzenhagelslag, diner: Mexicaanse wraps (Louise: ‘we eten tie-wraps’) met chili con carne en maïskolf uit het knuistje.